Pukając do drzwi

Recenzja całego filmu Pukając do drzwi – M Night Shyamalan robi to ponownie, w najgorszy sposób

M. Night Shyamalan zrobił to ponownie – w najbardziej przerażający sposób, jaki jest możliwy. Tak jak w przeszłości, zaczyna od świetnego wstępu i wstępnej koncepcji na wysokim poziomie, z zapierającą dech w piersiach sceną otwierającą. Niestety, po chwili okazuje się, że film (a używając jedynie krytycznego technicznego terminu) to kompletna bzdura.

Mowa o apokaliptycznym koszmarze, adaptacji bestsellerowego horroru Paula Tremblaya „The Cabin at the End of the World” z 2018 roku. Historia, która miała nas przerażać, okazuje się być banalnym opowieścią o psie. Duże odkrycie, które miało nas poruszyć, jest dziwacznie antyklimatyczne i w ogóle nie robi wrażenia. Wszystko jest sztucznie przerysowane, bez sensu i irytująco pozbawione pomysłowości oraz emocji. Postacie są nijakie, bez wyraźnej motywacji, a ich rozwój dramatyczny to tylko skrawki.

Jednakże, podobnie jak w innym kontrowersyjnym apokaliptycznym filmie Shyamalana, „Zdarzenie” z 2008 roku, także w tym przypadku otwarcie budzi prawdziwy dreszczyk emocji. Świetna scena dialogowa między Dave’em Bautistą oraz debiutującą Kristen Cui, która gra ośmioletnią chińsko-amerykańską dziewczynkę o imieniu Wen, rozgrywa się w lesie tuż obok chaty, gdzie jej dwaj homoseksualni ojcowie kręcą się wokół, łagodny Eric (Jonathan Groff) oraz bardziej porywczy Andrew (Ben Aldridge). Wen bawi się samotnie, aż zauważa zbliżającego się do niej groźnego człowieka-górę, Leonarda, granego przez Bautistę. Okazuje się, że Leonard zaprzyjaźnia się z dziewczynką i być może jest łagodnym olbrzymem. Jednakże, Wen nie wie, czego Leonard pragnie.

Wkrótce do Leonarda dołączają trzej przyjaciele: Redmond (Rupert Grint), Ardiane (Abby Quinn) i Sabrina (Nikki Amuka-Bird), którzy niosą dziwnie wyglądającą broń i wyjaśniają Wen, o losach wszechświata. Okazuje się, że zbliżający się koniec świata może zostać powstrzymany tylko wtedy, gdy jej rodzina podejmie kilka trudnych decyzji. Wen, Eric i Andrew będą musieli wybrać, kto dobrowolnie zginie, aby zapobiec spaleniu planety. Kultyści przerażająco biorą rodzinę do niewoli, a ich fanatyzm działa hipnotycznie, niemal perswazyjnie. Jednakże, czyż jedna z tych osób nie jest przypadkiem dziwnie znajoma dla obu mężczyzn?

Tak, może się tak stać. Jedna z wielu rzeczy w tej historii, która nie została w zadowalający sposób rozwiązana lub pozostawiona w nierozwiązany sposób, jest właśnie ta niepokojąca znajomość. Racjonalne i irracjonalne wyjaśnienia wydarzeń są zestawione w sposób przewidywalny, a niejednoznaczny finał jest głęboko absurdalny. Poprzedni film Shyamalana, znakomity horror-thriller Old, pokazał, że jest on w stanie utrzymać dobry pomysł do samego końca. Niestety, tym razem nie udało mu się tego osiągnąć.

Sprawdź podobne filmy: