Puchatek: Krew i miód

Puchatek i Prosiaczek to mizoginistyczni zabójcy w tej okropnej wersji horroru Puchatek: Krew i miód, przerażającej kombinacji nie-strasznego i nie-śmiesznego.

W noc sylwestrową, 31 grudnia 2021 roku, Kubuś Puchatek stworzony przez A.A. Milne’a opuścił mury praw autorskich, aby zjawić się w odmiennym wydaniu – jako postać z horroru. Ten niepokojąco złowieszczy pomysł został wprowadzony przez Milne’a, a teraz pojawia się przed nami niczym demon z otwartego grobu. Produkcja obiecuje zrobić dla brytyjskiego horroru to, co „Sex Lives of the Potato Men” zrobiło dla brytyjskiej komedii. Niestety, po obejrzeniu całego filmu Puchatek: Krew i miód zostaje wrażenie, że cel ten został nie tylko nie osiągnięty, ale wręcz przeciwnie – przerażająca kombinacja nie-strasznych i nie-zabawnych scen, a także obsada składająca się z typów z programu „Love Island” na Xanax, którzy wyraźnie nie potrafią wcielić się w swoje role, pozostawiają wiele do życzenia.

O czym opowiada film Puchatek: Krew i miód CDA

To, co faktycznie powinniśmy zobaczyć, to nie film, ale spotkanie prezentacyjne – właściwie spotkanie przed spotkaniem. Proponuję umieszczenie ukrytych kamer w klubie członków w centrum Londynu, gdzie ludzie nie przejmują się tym, że wchodzą do toalety po dwie osoby. Kiedy ktoś ogłasza pomysł nieodpartego połączenia Kubusia Puchatka – uroczego bohatera dla dzieci – z horrorowym stylem, zapalają się żarówki nad wykrzywionymi twarzami i słychać bełkotliwe okrzyki. Niestety, po obejrzeniu filmu Puchatek: Krew i miód CDA, można stwierdzić, że nie wykazano najmniejszego zainteresowania faktycznym materiałem o Kubusiu Puchatku. Film nie ma niczego, co wskazywałoby na to, że wiele bajek dla dzieci ma w sobie coś potencjalnie niepokojącego. Może AA Milne, który cierpiał na zespół stresu pourazowego po pierwszej wojnie światowej, a który był skomplikowanym czynnikiem determinującym jego słynną twórczość, miał rzeczywiście doświadczenie horroru? Jednakże, jeśli osoby zaangażowane w tworzenie filmu nie są zainteresowane Kubusiem Puchatkiem, nie ma się co dziwić. Osobiście zawsze uważałem, że rzekomo uroczy miś jest niesamowicie nudny i głupi. Ale po co w ogóle tworzyć taki film?

Według skomplikowanej historii, zwierzęta z Stumilowego Lasu zaczęły polegać na odwiedzinach małego Christophera Robina, zarówno dla jedzenia, jak i miłości, którą im przynosił. Kiedy jednak dorósł i odszedł, ich zdrada zmieniła ich wszystkich w zgorzkniałe, dzikie i kanibalistyczne potwory, które zjadły Kłapouchego i z pewnością przyczyniły się do jego nieszczęścia. Niestety, pomysł ten jest zabawny, ale ginie w kiepskiej realizacji.

Maria Taylor, młoda kobieta, która doświadczyła traumy w wyniku ataku ze strony prześladowcy, wynajmuje z pół tuzinem przyjaciół domek w lesie na weekendowy odpoczynek i natyka się na Puchatka i Prosiaczka, którzy okazują się mordercami. Niestety, scenariusz filmu jest bardzo ogólny i przypomina typowy horror, gdzie Puchatek i Prosiaczek mogliby równie dobrze być przerażającymi mężczyznami w maskach, grożącymi młodym kobietom. W lesie znajduje się nawet zniszczona stacja benzynowa, a jej właściciel posługuje się dziwnym, wiejskim akcentem. Na dodatek film nie oferuje nawet nagrody dla „Final Girl”. Takie spoilerowe i seksistowskie detale są ostateczną zniewagą.

Cały Film zatytułowany Kubuś Puchatek: Krew i Miód zadebiutuje w kinach w Wielkiej Brytanii i Irlandii 10 marca oraz 20 marca na platformach cyfrowych.

Sprawdź podobne filmy: